چهرهها یک به یک رفتند/ جایتان بر صحنه تئاتر همیشه خالی است
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۶۰۶۷۱
خبرگزاری مهر-گروه هنر-فریبرز دارایی؛ یکی از کارهای سختی که هر سال و در حوزه رسانهای باید به آن پرداخت، نگارش گزارشی درباره هنرمندانی است که در عرصههای مختلف هنری چشم از جهان فروبستند و خانواده هنر را ترک کردند. در حوزه تئاتر هر سال داغ فراغ چهرههای مختلف بر دل خانواده تئاتر میماند و پایان سال وقتی نام هنرمندان درگذشته را مرور میکنیم جای این داغ همچنان تازه است و به راحتی التیام پیدا نمیکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما چه باید کرد که مرگ جزو لاینفک زندگی است و هر کدام از ما روزی با آن همراه میشویم و در دنیای باقی در کنار عزیزانی قرار میگیریم که همواره از صمیم قلب به آنها ارادت داشتیم.
سال ۱۴۰۲ نیز همچون سالهای گذشته خود برای عرصه تئاتر ایران فقدانهایی را به همراه داشت که ناشی از درگذشت چهرههای مختلف هنرهای نمایشی بود.
البته سالی که سپری شد فقدانهای بسیاری را به جای گذاشت؛ فخری خوروش بازیگری که از تئاتر آغاز کرد و درخشید، توران مهرزاد که تئاتری بود و صدای ماندگار نمایشهای رادیویی شد، داریوش مهرجویی که با ترجمههای خود آثار درخشانی را به تئاتر ایران معرفی کرد.
۲۹ اردیبهشت؛ رضا حداد
بعد از بازی ۲ تیم فوتبال پرسپولیس و استقلال در ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، کمتر کسی از اهالی تئاتر تصور میکرد که رضا حداد به عنوان یکی از چهرههای مطرح عرصه تبلیغات و همچنین کارگردان تئاتر و طرفدار دوآتشه تیم پرسپولیس، دیگر چشمان خود را به روی زندگی نگشاید. حداد در سحرگاه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ و در ۵۴ سالگی چشم از جهان فروبست.
۶ تیر؛ فرناز بهزادی
هنرمندی که با عروسکهایی که میساخت به دنیای ما رنگ دیگری میداد؛ فزناز بهزادی طراح و سازنده عروسک باسابقه تئاتر عروسکی ایران روز ۶ تیر سال ۱۴۰۲ و در ۷۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
۲۰ تیر؛ احمدرضا احمدی
صدای او و شعرهایش نسلهای مختلف را تحت تاثیر قرار دارد و در عرصه تئاتر نیز نمایشنامههایی پر از احساس از خود به جای گذاشت؛ احمدرضا احمدی شاعر بزرگ ایران و نمایشنامهنویس روز سهشنبه ۲۰ تیر سال ۱۴۰۲ و در ۸۳ سالگی چشم از جهان فروبست.
۸ مرداد؛ جواد اعرابی
منتقدی که همیشه پای کار فعالیتهای صنفی و تئاتر بود و همراهی بیدریغش در خانه تئاتر در خاطرهها باقی خواهد ماند؛ جواد اعرابی عضو هیات مدیره انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران تئاتر روز یکشنبه ۸ مرداد سال ۱۴۰۲ و در ۶۴ سالگی با زندگانی وداع کرد.
۹ مهر؛ فردوس کاویانی
هنرمندی دوستداشتنی با لبخندی که هرگز فراموش نخواهد شد و نقشآفرینیهایی که همیشه در خاطر خواهد ماند؛ فردوس کاویانی بازیگر با سابقه و مطرح تئاتر، سینما و تلوزیون ایران روز یکشنبه ۹ مهر سال ۱۴۰۲ در ۸۲ سالگی چشم از جهان فروبست.
۱۴ مهر؛ آتیلا پسیانی
چهرهای که در تئاتر ایران بسیار تاثیرگذار بود و یکی از هنرمندان جریانساز ۴ دهه اخیر تئاتر ایران به شمار میرفت، شخصیتی منحصربهفرد که خبر رفتنش همه را متاثر کرد و باورکردنی نبود؛ آتیلا پسیانی بازیگر و کارگردان مطرح و تاثیرگذار تئاتر و بازیگر سینما و تلویزیون ایران روز جمعه ۱۴ مهر و در ۶۶ سالگی دار فانی را وداع گفت.
۱۷ آبان؛ حسن همتی
کوتاهقامتی که در تئاتر ایران با تلاش و مشقتهایی که متحمل شد به بزرگی زیست و به بزرگی در خاطرهها باقی خواهند ماند؛ حسن همتی بازیگر فعال تئاتر ایران در روز چهارشنبه ۱۷ آبان و در ۴۲ سالگی چشم از جهان فروبست.
۱۴ آبان؛ الهام شکیب
بازیگری توانا و مادری جوان که وداع با او برای خانواده تئاتر بسیار تلخ بود و جانکاه؛ الهام شکیب بازیگر تئاتر در روز یکشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۲ و در ۴۵ سالگی خانواده تئاتر ایران را عزادار خود کرد.
۲۳ آبان؛ جلیله هیبتان
هنرمندی که به عروسکها جان میبخشید و با طراحیهای خود به لباس و صحنه تئاتر ایران رنگ میداد؛ جلیله هیبتان کارگردان، بازیدهنده عروسک، طراح لباس و صحنه تئاتر روز سهشنبه ۲۳ آبان سال ۱۴۰۲ و در دهه پنجم زندگی خود، دار فانی را وداع گفت.
۳ اسفند؛ پردیس افکاری
بازیگری توانا که بر صحنه تئاتر با بزرگان تئاتر همکاری کرد و درخشان ظاهر شد؛ پردیس افکاری بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون در روز پنجشنبه ۳ اسفند سال ۱۴۰۲ و در ۵۹ سالگی چشم از جهان فروبست.
اکبر احمدی، غلامرضا پودینه، منوچهر بهارلویی، تمنا یوسفی، مجتبی اکبرپور، جواد بازاریان، صفرعلی کریمی، صلاحالدین شیخ محمدی، سپیده صحرایی، روحالله صالحی، بهزاد شاهنده، حبیب پوریوسفی، روحالله صالحی، خسرو امیرصادقی، محمدرضا صمیمی از دیگر هنرمندان تئاتری بودند که در سال ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبستند.
یاد همه هنرمندان درگذشته تئاتر ایران در سال ۱۴۰۲ گرامی و خاطرهشان همیشه با ما باقی خواهد ماند.
کد خبر 6055014 فریبرز داراییمنبع: مهر
کلیدواژه: درگذشت چهره ها هنرمندان تئاتر تئاتر ایران تئاتر ایران فیلم سینمایی هنرمندان تئاتر موسیقی ایرانی کنسرت موسیقی شبکه دو سیما فیلم کوتاه حضور هنر ایران در جهان کارگردان تئاتر هنرهای تجسمی رمضان 1445 تالار وحدت اکران نوروزی اسکار سالگی چشم از جهان فروبست سال ۱۴۰۲ تئاتر ایران صحنه تئاتر چهره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۶۰۶۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه شهرت و پایانش رنگ کهنهگی نمیگیرد/ ترس و تردیدهای یک ستاره
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبهرو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگیهای نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلمهای مختلف و طرح روایتهای متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش میرفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربههای خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت میکرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایشهای «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیدهاند، او را به خاطر میآورند. بازیگر همنسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را میداد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلیشان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.
افشاری، به خاطر ویژگیهای ظاهریاش اغلب در نقشهای کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه میرفت، صدای خوب، قدرتش در بداههگویی و انعطاف بدنیاش کمک میکرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدیاش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد میتواند سیمای جوان بذلهگو و طناز را تغییر دهد.
موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه سادهاش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط میشد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی میکرد، از تماشاگر خنده میگرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر میکرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و سادهدل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.
طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسهکننده عمر بازیگری افشاری را تضمین میکند. نکتهای که به نظر میرسد، یکی از دغدغههای شکلگیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار میدهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان میدهد که فردای حرفهاش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمیبیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی میکند که دوره طلایی حرفهاش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاریهای فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملالآور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازیاش تینو صالحی قرار داده است.
تعامل و بده بستانهای آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشتهای قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلکهای سیاسی و تکهپراکنیهای اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، میتواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکههای اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی میکند.
برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان میگیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس میکند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوعالکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواستهای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترسها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.
«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستارههاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» میتواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنهگی نمیگیرد.
کد خبر 6097465 آروین موذن زاده